15 Nisan 2015 Çarşamba

FAYANS

 Adım Niyazi Çınar 1992 yılında doğdum çevremdeki insanlar sanki benden rahatsız oluyormuş gibi bir izlenime sahibim 4 gündür evden dışarı çıkmadım, 4 gündür aynı yemeği yiyorum, 4 gündür bu iş neden böyle diye düşünüyorum ama bir türlü kendimi tatmin edecek bir cevap bulamıyorum. Aslında iyi bir insanımdır pek çok kişi hakkında kötü düşünmem, pek çok kişi hakkında iyi de düşünmem genel olarak kişiler hakkında düşünmekten hoşlanmıyorum bu beni çok fazla yoruyor. Zamanında bir anaokulu öğretmeni ile tanışmıştım. Doğrusu beni etkiliyordu. Güzeldi, kibardı ve cana çok yakındı. Kısa bir süre önce bu kadın hakkında düşünmeye başladım: öncelikle çocuklarla arası iyiydi sınıfında çocuklar onu seviyordu bu iyi bir şey diye düşündüm ve sanırım hayatımda ilk defa bir insana bu kadar iyi niyetle yaklaşmıştım ama buluşmalarımızın birinde küçük çocukların yaptıkları hataları öyle bir zevkle anlatmıştı ki gözleri parıldamıştı hata yapmalarından hoşnut gibiydi. Hakkında bir karar veremiyorum tamamen bu konuda pasifim. 4. günün sonunda dışarı çıkıp bu gizemi çözmeye karar verdim ve kitapçıdaki şu uzun saçlı çocuğu görmeye gittim onunla ara ara muhabbetimiz oluyordu. Kitaplardan, dergilerden, çizgi romanlardan konuşmayı seviyorum ama o çocuğunda yüzünde çevremdeki diğer insanlar gibi tuhaf bir ifade vardı. Gittiğimde dergileri yerleştirirken gördüm onu hemen yanına sokulup derdimi anlattım kendimle alakalı düşüncelerini bana anlatmasını istedim. Çocuk pek bir şey diyemedi sadece ona göre biraz ırkçıymışım. Galiba şu İlber Ertem'in kitabını alırken ki durumdan kaynaklanmıştı. O gün uzun saçlı çocukla kadınlar hakkında konuşuyorduk bende kendi fikrim olmayan sadece benim düşüncem olan birkaç söz söyledim sanırım bunlar çocuğu etkiledi. Ona eğer birisiyle evlenmem gerekirse bu kesinlikle ortadoğudan olmaz demiştim yani haksızmıyım bilemiyorum açıkçası yanımda beklenmedik bir sevgi "patlaması" yada sevinçten "havaya uçmak" gibi şeyler beni korkutuyor. Peki ya ona nasıl bir evlenme teklifi edilmeli bu gerçekten çok zor vücuduma c-4 yerleştirip kızın karşına yüzüklerle geçip "hey benimle evlenirmisin bak yüzük de aldım ama dur tatlım bunları burada değil cennette takacağız" diyip bir aşk cihadı yapmamı beklerse ben bunlara kesinlikle gelemem. Buradan pek bir sonuç çıkmadı ikinci durağım bankadaki güvenlik oldu ona da gidip her şeyi izah ettim o da bana herkesin ortak birkaç görüşü olduğu benimse bunları olması gerektiği kadar önemsemediğimi söyledi. İyi ne yapayım ben nihilist bir insanım kusura bakmayın ama sizinde dinlemediğiniz sanatçı ölünce üzülmeniz çok saçma değil mi? Bunlarda bana yardımcı olamadı eve geri döndüm bavulumu hazırladım terminale gidip Afyon'a bir bilet aldım. Sanırım Afyon'da fayans işine giricem.

   Niyazi Çınar'ın sır gibi sakladığı günlüğünden bir sayfa.
   
                                                                                                                 SÖVGÜLERLE

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder