Merhaba !
-Naber? Nasılsınız? Her şey iyi mi? Umarım iyidir. Eğlenceli, evet bu gerçekten eğlenceli olmalı diye düşünüyorum. Eğlenceli mi?
-Herkesin hayatı eminim ki gariptir, tuhaftır. Benim gözümde tuhaf bir hayatı olmayan insan yok. Ama bazıları sadece bu tuhaflıkları dinlemeyi sever, bazıları da anlatmayı.
-Ben iyi bir dinleyici sayılmam. Dinlemeyi pek sevmem, bir insana yüz yüze bir şeyler anlatmayı da sevmem. Çabuk sıkılırım ama ne yalan söyleyeyim kendimi severim siz buna ister egoistlik deyin isterseniz narsistlik. Ben pek iyi bir dinleyici değilimdir diyorum. İronik gibi. İroniyi severim ironiden daha çok ise paradoks severim. Bayılıyorum canım şu paradokslara. Mesela tüm insanlar yalancıdır desem ne kadar da şirin bir paradoks olur. Bunun üzerine saatlerce düşün çok keyifli.
-Neyse konumuza dönelim. Diyorum ki hayat çok tuhaf. Kaç yıl önceydi tam hatırlamıyorum ama bir arkadaşımla sahilde bir oda tutmaya karar verdik. Öyle çok büyük falanda değildik hani. Bir gün, bir güncük yahu kendi başımıza yaşayacaktık. Yaz sezonu daha yeni açılmıştı pansiyonda hemen hemen tüm odalar boş yani seç seçe bildiğin kadar. Parayı verdik adam bize odamızı gösterdi "odanız aha da bura." dedi. O kadar boş odanın arasından bize oda numarası 3'ün 1'i olan odayı verdi. 3'ün 1'ini aldık yani. Biz o 3'ün 1'i oda da 1 gün kaldık zor gündü ama biz her şeye rağmen yılmadık, yıkılmadık, boyun eğmedik, direndik, dim dik durduk ! Aynı 3'ün 1'i gibi. Düşmedik ama ben kustum. Eskiden çok kusardım ben.
- Şimdi durup dururken aklıma bu anım geldi. Hadi çocukluğumu rahat bırakalım şimdi ki eşşek kadar olan halime dönelim. Yıllar sonra üniversiteyi kazandım ve bir yurda yerleştim Yurda ilk gelenlerdendim yurdun hemen hemen tüm odaları boştu. 4 katlı bir yurt. Sözleşmeyi imzaladım ve yurt sahibi bana 1 yıl boyunca kalacağım odayı gösterdi. Şimdi de oda numaram 3'ün 1'i. 3. katın 1. odası.
-Ne diyordum hah evet hayat diyorum ne tuhaf.
Sövgülerimle
-Naber? Nasılsınız? Her şey iyi mi? Umarım iyidir. Eğlenceli, evet bu gerçekten eğlenceli olmalı diye düşünüyorum. Eğlenceli mi?
-Herkesin hayatı eminim ki gariptir, tuhaftır. Benim gözümde tuhaf bir hayatı olmayan insan yok. Ama bazıları sadece bu tuhaflıkları dinlemeyi sever, bazıları da anlatmayı.
-Ben iyi bir dinleyici sayılmam. Dinlemeyi pek sevmem, bir insana yüz yüze bir şeyler anlatmayı da sevmem. Çabuk sıkılırım ama ne yalan söyleyeyim kendimi severim siz buna ister egoistlik deyin isterseniz narsistlik. Ben pek iyi bir dinleyici değilimdir diyorum. İronik gibi. İroniyi severim ironiden daha çok ise paradoks severim. Bayılıyorum canım şu paradokslara. Mesela tüm insanlar yalancıdır desem ne kadar da şirin bir paradoks olur. Bunun üzerine saatlerce düşün çok keyifli.
-Neyse konumuza dönelim. Diyorum ki hayat çok tuhaf. Kaç yıl önceydi tam hatırlamıyorum ama bir arkadaşımla sahilde bir oda tutmaya karar verdik. Öyle çok büyük falanda değildik hani. Bir gün, bir güncük yahu kendi başımıza yaşayacaktık. Yaz sezonu daha yeni açılmıştı pansiyonda hemen hemen tüm odalar boş yani seç seçe bildiğin kadar. Parayı verdik adam bize odamızı gösterdi "odanız aha da bura." dedi. O kadar boş odanın arasından bize oda numarası 3'ün 1'i olan odayı verdi. 3'ün 1'ini aldık yani. Biz o 3'ün 1'i oda da 1 gün kaldık zor gündü ama biz her şeye rağmen yılmadık, yıkılmadık, boyun eğmedik, direndik, dim dik durduk ! Aynı 3'ün 1'i gibi. Düşmedik ama ben kustum. Eskiden çok kusardım ben.
- Şimdi durup dururken aklıma bu anım geldi. Hadi çocukluğumu rahat bırakalım şimdi ki eşşek kadar olan halime dönelim. Yıllar sonra üniversiteyi kazandım ve bir yurda yerleştim Yurda ilk gelenlerdendim yurdun hemen hemen tüm odaları boştu. 4 katlı bir yurt. Sözleşmeyi imzaladım ve yurt sahibi bana 1 yıl boyunca kalacağım odayı gösterdi. Şimdi de oda numaram 3'ün 1'i. 3. katın 1. odası.
-Ne diyordum hah evet hayat diyorum ne tuhaf.
Sövgülerimle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder